|
Over compositie in fotografie is al heel wat geschreven en het blijft een controversieel onderwerp. Sommigen vinden dat de compositieregels hun creativiteit hinderen, terwijl anderen slaafs deze regels volgen met het risico dat ze dezelfde foto’s maken als anderen. Compositieregels kunnen ons wel helpen bij het fotograferen, maar ik spreek dan liever over een hulp in plaats van regels. Hieronder volgen enkele hulpregeltjes die als sinds lang door
natuur- en wildlife-fotografen gebruikt worden over de hele wereld.
Onthoud dat deze lijst niet volledig is en dat er kan over
gediscussieerd worden
In film, op het toneel, bij een popgroep gebeurt het belangrijkste meestal in het centrum juist om onze aandacht te trekken. We zien onmiddellijk wat het belangrijkste in het gebeuren is en wat de show moet stelen.
In fotografie kan het dat juist om de aandacht nog meer te trekken dat het belangrijkste van onze opname niet in het midden staat in de veronderstelling dat ons hoofdonderwerp alles heeft om toch de aandacht te trekken (is dit niet het geval dan wordt onze foto grijs en zonder betekenis). 2.Plaats van het onderwerp en de regel van derdes Plaatsen van het onderwerp op een derde van de rand is iets wat bij de meeste fotografen ingebakken is. Wat hier vooral de aandacht trekt zijn de vleugels van de vogels. Ook de reflectie in het water zorgt voor een verticale balans en trekt niet zo de aandacht dat de aandacht op de vogels verdwijnt. De vogel heeft ook plaats voor zicht om voort te bewegen (hierover een beetje verder).
3.
Evenwicht Zorg ervoor dat grote en kleine voorwerpen op de foto verdeeld worden volgens het principe van de hefboom: lichte voorwerpen aan de buitenkant, zware en grote voorwerpen dicht bij het midden. Hetzelfde voor lichte en donkere voorwerpen: donkere voorwerpen zijn “zwaar” en lichte voorwerpen zijn (toeval) “licht”. Bevinden er zicht vele donkere voorwerpen aan ene zijde en geen donkere voorwerpen bevinden zicht aan de andere zijde, dan ontstaat een onevenwicht .
Zo kunnen we donker kleuren ook zwaarder noemen dan lichte kleuren. Deze regel gaat zeker op bij foto’s waar we niet onmiddellijk zien wat er te zien valt( abstracte foto’s, macrofoto’s…). We hebben geen houvast bij wat we zien en dan is evenwicht dikwijls nuttig. Er zijn kleuren die we liever zien dan andere: pastelkleuren, kleuren met hetzelfde contrast, warme kleuren (rood, oranje). Gebruik je deze kleuren in een opname dan lijkt alles harmonieus. Maar zondigen tegen deze regel levert foto’s op waar we vragen bij stellen, foto’s die een spanning oproepen. 5. Gebruik van zijlicht en lichtgradaties Licht van opzij (en extreem strijklicht) openbaart
de structuur en de details in ons onderwerp.
Licht van achteren zal delen van het onderwerp die doorschijnend zijn accentueren. Het kapsel, veren van vogels, de pels van dieren, haartjes op planten, bladeren, bloemblaadjes, insektenvleugels en alle voorwerpen die een beetje licht doorlaten zijn de gedroomde onderwerpen om te belichten met een achtergrondlicht. Fotografeer dus al eens tegen de zon in.
Kleuren kunnen bij mensen zekere emoties oproepen: pastels maken ons rustig en doen ons denken aan onschuld en jeugd (denk maar aan de jonge maagden die Hamilton fotografeerde). Rood en oranje zijn warme kleuren en die maken ons heviger. Blauw en purper zijn koude kleuren: ze maken ons rustig en kalm. 8. Zak door uw knieën
Om te laten zien welke dure en sterke telelens ik heb, kan je de
roofvogel zo close fotograferen dat je bij wijze van spreke zijn ogen
ziet. Maar nu geef ik de vogel zijn bewegingsruimte en ruimte om te
ademen.De arend vliegt ergens naartoe blijkt uit de foto.
Om een zekere relatie tussen onderwerp en fotograaf aan te tonen, is het goed om een mens of dier naar de camera te “laten” kiiken Het is bewezen dat een kijker langer naar een foto kijkt wanneer de geportretteerde naar de toeschouwer kijkt. Tegen deze regel mag gezondigd worden: wanneer het onderwerp naar iets kijkt in de foto zodat onderwerp en naar wat gekeken wordt een verhaal vertellen.
Omdat de menselijke figuur voor ons zo bekend is, zal een mens in een natuurtafereel direct alle aandacht krijgen. Dat wordt dus oppassen. Onze ogen zullen altijd naar een menselijke figuur dwalen. Hoe groter de figuur hoe meer aandacht. We moeten dus goed afwegen: maken we een foto van een mens in de natuur, of maken we een foto van de natuur met een mens in. Er zijn zelfs landschapsfotografen die zeggen dat er in de landschap geen mens mag voorkomen op de foto.
Gecurfde lijnen doen het altijd in een foto: een S-bocht bv
13.Rechte lijnen leiden ons oog van het ene onderwerp naar het andere Rechte lijnen kunnen het verband tussen twee voorwerpen in onze foto benadrukken. Ons ook wordt van het ene voorwerp naar het andere geleid. Voorwerpen op de uiteinden van geometrische figuren geven een betere opname dan alle voorwerpen zomaar in chaos weer ge geven. Overhangende takken, rotsblokken en andere natuurlijk materialen kunnen dienen als coulissen: we maken een doorkijkje waardoor we ons onderwerp zien. 15. Ga verder dan de regeltjes Begin met het toepassen van de compositieregels in je foto’s. De beste muzikanten in jazz of pop hebben meestal een klassieke opleiding gehad. Heb je dat onder de knie dan kan je gaan experimenteren. Je maakt een goede foto wanneer je niet registreert maar creëert. Download een pdf-bestand met heelwat foto's als voorbeeld (je hebt wel Acrobat Reader nodig op uw computer)
|
|
|
|
