19-22 oktober 2007: weekend Hoge Venen

Vrijdag, 19 oktober 2007
De weerman had mooi weer voorspeld voor het weekend en daarom trokken we naar de Hoge Venen. Iemand wist dat er in Sourbrodt een mooie plaats was tegen de venen om te overnachten. En echt, je rijdt de Rue de Bosfagne ten einde en vindt achteraan  een grote parking waar het rustig staan is. In de dag komen er regelmatig wandelaars met hun auto aan, maar na 6 uur sta je daar alleen. Het is wel even wennen, men mag geen schrik hebben van de duisternis en ik kan je zeggen dat het er donker is 's nachts. Alleen heel ver enkele rode lichtjes die aangeven dat er windmolens draaien. Google Maps
 

 

Zaterdag, 20 oktober 2007

's Morgens zien we dat we 's nachts gezelschap gekregen hebben. Een merkwaardig voertuig: opbouw op een pick-up. Het heeft gevroren, alles ziet wit. Het is de eerste maal in ons pril mh-bestaan dat we zonder onze hond op pad gaan en voortdurend heb ik de indruk dat ie toch in de camper zit.
Aan de parking vertrekken er drie aangeduide wandelingen. De langste, 11 kilometer, lijkt wel interessant.
 

 

Om 10 uur gaan we op pad voor de wandeling Vers l'étang de Schwarzbach (aangeduid door een blauwe rechthoek). De tijd die ze ervoor uittrekken (nl 2.1/4 uur) vind ik nogal optimistisch. Het gaat de eerste kilometers over "brede" asfaltwegen. Ik heb gedurende heel de wandeling de indruk dat de wandeling door Escher is samengesteld: het gaat precies altijd maar bergop. Maar ik moet zeggen dat de omgeving adembenemend is. De zon priemt door de sparren en laat een spoor na in de mist en het stof. Ik ben thuis mijn fototoestel vergeten maar het compacttoestel van mijn vrouw "trekt" ook mooie foto's. 

 


Er zijn weinig mensen op de been, maar ja de Hoge Venen zijn groot. De laatste kilometers zijn het natst: op slijkplaatsen zijn er knuppelpaden gemaakt, maar soms is het wel van tak tot tak springen. Net voor de aankomst is een houten hut met wat uitleg over de omgeving. Er is tijdens de tweede wereldoorlog in het veen een concentratiekamp geweest waar Russische krijgsgevangen verbleven. Als je voor de hut een smal pad de venen in wandelt, kom je na een vijftig meter op de plaats waar ze verbleven. Een dikke bravo aan diegenen die het wandelpad onderhouden: je kan dank zij de aanduidingen niet verloren lopen.

Om 14 uur, we weten van geen ophouden, is de "rode" wandeling aan de beurt. Deze stuurt ons naar de Rour-Gare-Bosfagne voor 8 km. De Rour is een riviertje en tot daar is de wandeling zeer mooi. Dan sturen ze ons naar de Gare: het station in Sourbrodt. Mijn vrees werd bewaarheid: het werd op sommige plaatsen wat zoeken naar de rode aanduidingen, maar mits wat gezond verstand geraak je wel verder.

Het einde is wel mooi: door de venen (de Bosfagne) langs een smal pad. Er is een stuk waar een orkaan door de sparren gejaagd is: alles over en tegen de grond. Een verwrongen propeller herinnert aan de dood van vier Engelse vliegeniers in wereldoorlog 2. 
Er is nog een "gele" wandeling, maar die houden we voor morgen.

Zondag, 21 oktober 2007

Om haflnegen  met de mh naar Solwaster. We moesten eerst nog naar de bakker en dan begon onze gps-madam met haar kuren.Dank zij campersite.be weet ik nu dat ons alkoof de schuldige is, maar het is wel een miserie.  Het duurde een hele poos vooraleer we aan de kerk van Solwaster waren. Daar had zich zowat heel wandelend Vlaanderen en Nederland verzameld: we moesten zoeken naar een parkeerplaats. Het eerste deel van de wandeling (geschat 18 km) loopt tussen hagen langs velden en weiden om dan over te gaan in prachtige beukenbossen. We volgen altijd de grote routepaden-aanduidingen.

Dan daal je af naar de Hoegne en deze volgen we. Voortdurend moeten we bruggetjes over en het is wel slijkerig. We komen op de grote weg en op een bank verorberen we een koffiekoek. Schets onze verbazing als daar na een paar minuten enkele geburen uit Testelt passeren. Dan volgt een wondermooi pad langs de Hoegne. Op het punt waar de Sawe in de Hoegne stroomt, moet je de Sawe blijven volgen tot je op een asfaltbaan naar rechts moet. En hier begint het mis te gaan: we lopen verloren. Uiteindelijk na wat gissen komen we aan een signalisatiepaal  van een fietsenknooppunt. Hierop  een kaart en dan kunnen we vergelijken met onze stafkaart. We zijn een hele afstand van ons oorspronkelijk parcours, maar zitten dicht bij Solwaster.

Ondertussen is het beginnen te regenen en we besluiten maar om halfweg naar onze mh te stappen en de rest op een andere keer te doen. Omdat het vrouwke pas om 13h maandag op het werk moet zijn, overnachten we nog in Sourbrodt op de gekende parking. Als we daar arriveren staat het daar vol met vooral Nederlandse wagens. Om 18h zijn we terug alleen. 's Nachts is het nooit echt stil: het ritselt, we horen herten of reeën hurlen.
Maandag goed uitslapen en dan terug naar huis.

Aantal kilometers afgelegd: 304

Wil je meer foto's zien, klik dan HIER

 


© G. Nijs